Ένας για όλους και όλοι για έναν ( το παραμύθι μας από το μαγικό κύκλο Τρίτη 18-11-2014)
Μπριγκίτε Βένιγκερ Εύα Θάρλετ
Γειά σας είπε ο Μαξ και αγκάλιασε ένα- ένα τ?αδέλφια του και τη μαμά του. Θα μας λείψεις φώναζαν τ? αδελφάκια του. Θα γυρίσω, σας το υπόσχομαι είπε ο Μαξ. Είμαι όμως μεγάλος τώρα και θέλω να γνωρίσω τον κόσμο. Θέλω ν? ανακαλύψω μόνος μου τι υπάρχει εκεί έξω. Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου, Μαξ είπε η μαμά ποντικίνα, και να μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι ξεχωριστός. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να βρεις καλούς και ξεχωριστούς φίλους.
Ο Μαξ ταξίδευε χαρούμενος στον κόσμο. Κατά καιρούς σκόνταφτε και έπεφτε, αλλά δεν τον ένοιαζε. «Συμβαίνουν αυτά όταν επιχειρείς να κάνεις κάτι καινούριο» μονολογούσε. «Δε θέλω όμως να μείνω πίσω, γιατί υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να ανακαλύψω εδώ έξω».
Την ώρα που ο Μαξ προσπαθούσε να σηκωθεί μετά από μια ακόμα τούμπα του, κάτι τον χτύπησε στο κεφάλι. «Άουτς!» φώναξε. «Τι ήταν αυτό;» «Εεεε, με συγχωρείτε? σας χτύπησα, φαίνεται, με το μπαστούνι μου. Δε σας είδα όμως?» μουρμούρισε μια μικρή τυφλοποντικίνα. «Μα τι λες τώρα;» είπε θυμωμένος ο Μαξ. «Δεν είμαι δα και αόρατος! Τυφλή είσαι;» «Όχι εντελώς» απάντησε η τυφλοποντικίνα. «Αλλά δεν βλέπω καθόλου καλά. Παρ? όλα αυτά, έχω καταπληκτική όσφρηση και μπορώ να αναγνωρίζω τα πάντα από τη μυρωδιά τους, ακόμα και αν είναι κάτω από τη γη!»
«Άρα, είσαι κι εσύ ξεχωριστή, όπως κι εγώ!» είπε ενθουσιασμένος ο Μαξ. «Κοίτα, το ένα μου πόδι είναι μακρύτερο από το άλλο και τα μουστάκια μου είναι πολύ κοντά. Έτσι, δεν έχω καλή ισορροπία και συνεχώς πέφτω κάτω. Ωστόσο, είμαι πού καλός στο να κατεβάζω ιδέες. Θέλεις να γίνουμε φίλοι και να γνωρίσουμε μαζί τον κόσμο;»
«Τέλεια!» είπε η Μόλλυ η τυφλοποντικίνα. «Πού θα πάμε όμως;» «Θα πάμε εκεί που ανθίζουν τα όνειρα» απάντησε ο Μαξ. Όταν έφτασαν στην άκρη μιας λιμνούλας, η Μόλλυ σταμάτησε. «Τι είναι αυτό που χοροπηδάει στο νερό;» ρώτησε.
Ένα βατραχάκι, απάντησε ο Μαξ. Έτσι διασκεδάζουν τα βατραχάκια, χοροπηδώντας εδώ κι εκεί. Ουάου! Καταπληκτικός πήδος! Μπράβο βατραχάκι. Το βατραχάκι κοίταξε τους δύο φίολους παραξενεμένο. Κουάξ, κουάξ, τι λέτε;. μάλλον δεν κατάλαβε τι είπες. Τα βατραχάκια δεν ακούνε καλά ξέρεις, είπε η Μόλλυ. Μπορεί να μην ακούει καλά είπε ο Μαξ, αλλά κανείς δεν το φτάνει στο χοροπηδητό. Είναι κι αυτός ξεχωριστός σαν κι εμάς.
Ο Μαξ άπλωσε το χέρι του και ακούμπησε απαλά το βατραχάκι στον ώμο. Έπειτα του είπε δυνατά. Η Μόλλυ κι εγώ πάμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να συναντήσουμε τα όνειρά μας. Θέλεις να έρθεις κι εσύ μαζί μας; Θέλεις να γίνεις φίλος μας; Κουάξ, κουάξ, ναι απάντησε χαρούμενος ο Φρέντυ το βατραχάκι.
Στη μέση ενός χωραφιού οι τρεις φίλοι συνάντησαν ένα μικρό κοτσύφι, που καθόταν μπροστά σε μια καφέ αγκαθωτή μπάλα. Σε παρακαλώ έλεγε το κοτσύφι στην μπάλα βγες έξω. Θέλω να παίξουμε. Μια λεπτή φωνή του απαντούσε: Δεν μπορώ, δεν μπορώ. Σε παρακαλώ επέμενε το κοτσύφι. Φοβάμαι σου λέω έλεγε η λεπτή φωνή. Σε ποιον μιλάς; ρώτησε ο Μαξ. Στον Τέρρυ απάντησε η Μπελίντα η κοτσυφίνα. Είναι ένας σκαντζόχοιρος που φοβάται ακόμα και τη σκιά του.
Κι επειδή φοβάται τόσο πολύ, περνάει όλο τον καιρό του κουλουριασμένος όπως τον βλέπεις. Δεν είναι κακό αυτό είπε ο Μαξ. Άλλωστε, έτσι κάνουν όλοι οι σκαντζόχοιροι. Γεια σου, Τέρρυ είπε η Μόλλυ. Είμαστε τρία ζωάκια που ήρθαμε από πολύ μακριά και θα θέλαμε να σε γνωρίσουμε. Για μια στιγμή δεν ακούστηκε καμία απάντηση, αλλά αμέσως μετά η λεπτή φωνούλα είπε: Αλήθεια;. Πάμε να γνωρίσουμε τον κόσμο. Μήπως θέλεις να έρθεις μαζί μας; ρώτησε ο Μαξ. Πες μου όμως συνέχισε. Υπάρχει κάτι στο οποίο να είσαι ξεχωριστός;
Σε τίποτα δεν είμαι ξεχωριστός απάντησε θλιμμένα ο Τέρρυ. Τίποτα δεν μπορώ να κάνω. Μόνο να φοβάμαι μπορώ. Ελπίζω πάντως να μη φοβάσαι τις καταιγίδες είπε η Μόλλυ. Αν τις φοβάμαι λέει;Τις φοβάμαι και μάλιστα πάρα πολύ απάντησε ο Τέρρυ. Γιατί ρωτάς; Γιατί οσμίζομαι μια καταιγίδα να πλησιάζει είπε η Μόλλυ. Έχεις δίκιο είπε ο Μαξ κοιτώντας τα μεγάλα μαύρα σύννεφα στον ουρανό. Έρχεται αστραπόβροντο, το βλέπω!
Ελάτε φώναξε η Μπελίντα. Ξέρω ένα μέρος όπου μπορούμε να προφυλαχτούμε. Ο Φρέντυ, ο Μαξ και ο Τέρρυ πήραν τη Μόλλυ από το χέρι κι άρχισαν να τρέχουν πίσω από τη Μπελίντα.
Μετά από κάμποση ώρα έφτασαν κάτω από έναν μεγάλο θάμνο. Η Μόλλυ ξεκίνησε να σκάβει μια τρύπα στο χώμα. Οχ, όχι φώναξε η Μπελίντα. Άρχισα να ψιχαλίζει. Κουάξ, κουάξ είπε ενθουσιασμένος ο Φρέντυ. Τέλεια! Είναι τέλεια στη βροχή. Κι άρχισε να χοροπηδάει. Καθώς χοροπηδούσε, όμως, έκοψε και μερικά μεγάλα φύλλα, που χρησίμεψαν σαν στέγη για την πρόχειρη φωλιά φίλων.
Ε, κοιτάξτε εδώ είπε ο Μαξ, που είχε στραβοπατήσει πάλι και είχε πέσει κάτω. Έχει Φρέσκο χορταράκι εδώ! Έλα, Μπελίντα να το μαζέψουμε, πριν βραχεί και μας είναι άχρηστο. Σε λίγο οι πέντε φίλοι κάθονταν αναπαυτικά στο μικρό καταφύγιό τους.
Καλά, ήμασταν καταπληκτικοί είπε ο Μαξ. Αποκλείεται να τα είχαμε καταφέρει τόσο καλά αν ο καθένας μας ήταν μόνος του. Έχεις δίκιο, κουάξ, κουάξ είπε ο Φρέντυ. Κι όλα αυτά επειδή ο καθένας μας είναι σε κάτι ξεχωριστός σχολίασε η Μπελίντα. Εγώ όμως δεν είμαι σε τίποτα ξεχωριστός είπε ο Τέρρυ. Δεν είμαι καλός ούτε στο να σκέφτομαι ούτε στο να οσμίζομαι ούτε στο να χοροπηδάω ούτε στο να πετάω..Μόνο να φοβάμαι ξέρω και να δείχνω τα αγκάθια μου..
Ναι αλλά είσαι καταπληκτικός σ? αυτό! Είπε ενθουσιασμένος ο Μαξ. Σε ποιο; απόρησε ο Τέρρυ. Μα στο να δείχνεις τα αγκάθια σου! Όταν γίνεσαι ένα κουβάρι, είσαι ένας καταπληκτικός αγκαθωτός?φύλακας! Θέλεις να γίνεις ο φύλακάς μας; Ναι, ναι είπε χαρούμενος ο Τέρρυ. Νομίζω πως θα περάσουμε τέλεια εμείς οι πέντε σχολίασε ο Μαξ. Αν ο ένας βοηθάει τον άλλον, τότε θα περάσουμε τέλεια σας λέω! Τότε να μείνουμε μαζί για πάντα είπαν οι πέντε φίλοι με ένα στόμα. Ναιαιαιαι! Θα γνωρίσουμε τον κόσμο όλοι μαζί, θα συναντήσουμε τα όνειρά μας και θα είμαστε πάντα όλοι για έναν και ένας για όλους!
